Wilhelmina Katarzyna von der Schulenburg (1781-1839) znana jako Katarzyna Żagańska – Kateřina Zaháňská. Była najstarszą z  rodzeństwa. Była też ulubienicą ojca, księcia kurlandzkiego i żagańskiego Piotra von Biron, urodzona w Mitawie w 1781 roku. W 1800 roku w spadku po ojcu otrzymała księstwo żagańskie i dobra nachodzkie. W okresie letnim przebywała w pałacu w Ratibořicach, który przebudowała w latach 1810-1812 w stylu empirowym. Wychowawcą księżnej był dyplomata szwedzki, baronie Gustaw Armfelci (1757-1814). Wielokrotnie podróżowała do Włoch, Francji i Anglii. W swojej rezydencji żagańskie przebywała bardzo rzadko. W 1813 roku pod opieką ministra spraw zagranicznych cesarstwa Austro-Węgierskiego Klemensa von Metternicha zorganizowała spotkanie dyplomatów trzech mocarstw w przeciwko Francji napoleońskiej.

Nieformalnie uczestniczyła w obradach Kongresu Wiedeńskiego, gdzie organizowała spotkania kulturalno-polityczne. Księżna Wilhelmina była trzykrotnie zamężna. Prawdopodobnie – siostrzenica Wilhelminy czeska pisarka Božena Němcová uwieczniła ją w powieści pt. „Babička“ jako panią księżną. Wilhelmina opiekowała się rodzicami pisarki. W ostatnim czasie swojego życia, gdy przebywała w Wiedniu zleciła wiedeńskiemu malarzowi – Gustavi Dittenbergerowi (dekorator Pałacu Maryjskiego w Petersburgu), namalowania obrazu do ołtarza głównego w kościele farnym w Żaganiu pw. Nawiedzenia NMP. Zmarła w 1839 roku w Wiedniu. W testamencie zapisała Księstwo Żagańskie i dobra nachodzkie dla swojej młodszej siostry Marii Luizy.

Pałac w Ratibořicach

Doczesne szczątki sprowadzono do Nachodu następnie do Żagania i pochowano je w kościele Świętego Krzyża. W jednym z listów księżnej Joanny do siostry, księżnej Doroty de Talleyrand-Périgord napisała na temat Wilhelminy:

„Uczyniła wiele dobrego i była

z pewnością rzadko spotykanym zjawiskiem.

Czy czuła się szczęśliwa z tym darem,

które niebo jej ofiarowało, nie chcę twierdzić

i ta wątpliwość jest dla mnie bardzo bolesna”.