Księżna Dorota Maria von Biron urodziła się w Berlinie w 21.08.1793 roku. Była córką hrabiego Aleksandra Batowskiego i księżnej Kurlandzkiej Anny Doroty von Medem.
Jej mentorem był osobisty sekretarz króla Polski Stanisława A. Poniatowskiego, współtwórca Konstytucji 3 Maja – Scipione Piattoli. To on był inicjatorem niedoszłego małżeństwa Doroty z samym księciem Adamem Jerzym Czartoryskim. Ostatecznie jednak wyszła ona za mąż w 1809 roku za hrabiego Edmunda de Talleyrand-Périgord, bratanka ministra spraw zagranicznych Francji Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord. Dyplomatyczny alians sprawia, że księżna stała się czynną, choć nieformalną, uczestniczką wielu ważkich historycznych wydarzeń – choćby Kongresu Wiedeńskiego.
Przez lata udzielała się w życiu politycznym i kulturowym Europy Zachodniej. Korespondowała z osobistościami kultury i sztuki m.in. z: Victorem Hugo, Stendhalem, Balzakiem. Była przyjaciółką Wielkiej Księżnej Bodeńskiej – Stefani (1789-1860). Na zaproszenie księżnej Doroty do Żagania dwukrotnie – w 1851 i 1857 roku – przyjeżdżał też węgierski kompozytor Franc Liszt.
Księżna przyjaźniła się także z przyszłym prezydentem Francji Louis Thiers’em oraz papieżem Piusem IX. Jesienią 1854 roku podróżowała po Europie i asystowała przy ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Miejscowej ludności dała się poznać jako pani o wielkim sercu – prócz kościoła ufundowała też szpital św. Doroty w Żaganiu, szkoły czy schroniska na terenie księstwa żagańskiego. Prócz dóbr na Dolnym Śląsku miała też słynny zamek de Rochecotte we Francji.
Miłością życia księżnej Doroty był książę Felix Lichnowsky, właściciel dóbr na Śląsku i Morawach – w Krzyżanowicach oraz Hradec nad Moravicí. To on sprowadził do Żagania dla księżnej Leonarda Dorsta von Schatzberga i on w 1848 roku w testamencie zapisał jej dobra otrzymane od swojego ojca. Księżna żagańska przekazała jednak majątek bratu Lichnowskiego, Robertowi.
Zmarła 19 września 1862 roku. Księstwo żagańskie odziedziczył po niej syn Napoleon Ludwik. Syn Aleksander – książę de Dino – otrzymał zaś dobra otyńskie, Zatonie, Drzonków, a córka Paulina jeszcze za życia księżnej – zamek Rochecotte.
Treść, źródło: Goodpoland.com